Rouwbegeleiding 

Rouwen is hard werken, verlies verduren/verwerken gaat niet vanzelf. Rouwen is ook overweldigend. Gevoelens van angst, boosheid, verwarring, verdriet, schuldgevoel en pijn wisselen elkaar af in een onregelmatig patroon. Als iemand die dicht bij je staat overlijdt, is niets meer hetzelfde en verandert je leven voorgoed, je verliest ook een stukje van jezelf.

Rouwen doe je niet alleen als er iemand overleden is, maar ook als er sprake is van bijvoorbeeld echtscheiding, adoptie, verlies van gezondheid, onbezorgde kindertijd, kinderloosheid, het verlies van geboorteland, werk, een oude liefde of een dierbare vriendschap.

Wanneer is extra hulp nodig?

Ieder rouwproces bestaat uit een aantal stappen. Je zou denken dat deze stappen elkaar opvolgen, maar dat is niet zo. Rouw gaat zijn eigen weg.
De stappen lopen door elkaar heen:
• Beseffen dat er een verlies is.
• Ervaren van verlies en omgaan met de gevoelens van verlies.
• Aanpassen aan en verder leven met het gemis.
• Investeren in nieuwe contacten en relaties.

Als het doorlopen van deze stappen in het rouwproces erg lang duurt, moeizaam verloopt of dreigt vast te lopen, is extra hulp nodig. U of uw kind / jongere kan dit niet altijd zelf aangeven. Als u of uw kind / jongere te maken krijgt met rouw is het daarom voor u of voor u als ouder van belang om alert te zijn op signalen die kunnen duiden op een vastlopend rouwproces.

Signalen

Hoe herken je rouw bij kinderen en jongeren?

Elk kind en elke jongere rouwt op zijn eigen manier. De leeftijd en ontwikkelingsfase waarin hij / zij zich bevindt spelen hierin ook een rol. Mensen rouwen soms pas enkele weken of maanden na het feitelijk verlies. Soms schuif je het rouwen voor je uit totdat je voelt dat er voldoende fysieke en psychologische veiligheid is. Kinderen en jongeren rouwen niet gedurende één lange periode achter elkaar, maar iedere keer een klein stukje.
Signalen waar u op kan letten:

• Het uiten van woede, verdriet, schuldgevoelens of angst.
• Concentratieproblemen, schoolproblemen, slaapproblemen, bedplassen, stemmingswisselingen en depressieve klachten.
• Gedragsproblemen zoals angst, driftbuien en ongehoorzaamheid.
• Diverse lichamelijke klachten zonder duidelijke oorzaak.
• Als een kind zich helemaal niet uit, kan dit ook een belangrijk signaal zijn.

Hoe herken ik rouw bij mezelf?

Net als een kind, rouwt een volwassene ook op zijn eigen manier. Afhankelijk van de fase van het leven waarin iemand zit bevindt kan rouw op verschillende manieren tot uiting komen.
Signalen waar u op kan letten:

• Het uiten van emoties zoals: angst, verwarring, spijt, opluchting, boosheid, machteloosheid, eenzaamheid, verlies van vertrouwen.
• Het uiten van verschillende gedragingen zoals oncontroleerbare huilbuien, schrikreacties, terugtrekken.
• Diverse lichamelijke klachten; slaapproblemen, eetstoornissen, verlies van weerstand, vermoeidheid, klachten zonder duidelijke oorzaak, futloosheid
• Uitingen op cognitief niveau zoals concentratieproblemen, vergeetachtigheid, lager zelfbeeld, bezig zijn met herinneringen en daardoor de toekomst uit het oog verliezen, stemmingswisselingen en depressieve klachten.
• Gevoelloosheid is ook een uiting van rouw
• Vermijden van alle gedragingen en / of emoties kan ook een vorm zijn van rouw.


In mijn praktijk werk ik met mensen die een verlies ervaren en op de een of andere manier vastlopen in het rouwproces. Het verlies van nu roept het verlies van toen - dat vaak geen plek heeft gekregen - weer aan. In de loop van ons leven ontwikkelen we overlevingsstrategieën om met ons verlies te kunnen omgaan. In nieuwe verliessituaties werken de vertrouwde overlevingsstrategieën als het ware tegen en blokkeren deze het huidige rouwen. Mensen ondervinden er last van in relatie met partner, kinderen, familie, vrienden en werk.
De persoonlijke ervaringen, de eigen relatie, de leeftijd waarop je rouw ervaart en de eigen levensomstandigheden maken dat een verlies voor elke persoon weer anders is en dus uniek.


Rouw bij kinderen treedt veelal via gedragingen naar buiten:

Hevige angst, agressie, bedplassen, scheidingsangst, eetproblemen, teruggetrokkenheid, veel verschillende gevoelens, slaapstoornissen, lichamelijke symptomen. Dit zijn op zich normale reacties. Door aandacht te geven aan het rouwen kan het kind het verlies onder ogen zien en er betekenis aan geven.

In mijn praktijk begeleid ik kinderen, jongeren, (jong)volwassenen. In een intakegesprek kijken we samen wat nodig is, of het klikt en of mijn werkwijze bij je past. Als het om kinderen en jongeren gaat, heb ik met hun medeweten eerst contact met de ouder(s) en/of verzorger(s), zodat ik weet wie er achter het kind staan.

Samen kijken we hoe we het verlies een plekje kunnen geven in het dagelijks leven.

Dat kan door middel van creatieve opdrachten, muziek luisteren, beweging, werken in de natuur, rituelen, helende verhalen en gesprekken. Ik werk vanuit de belevingswereld van de mens met wie ik werk.

Over het algemeen komen we zo’n 7 keer bij elkaar. Deze bijeenkomsten kunnen individueel of in een klein groepje plaatsvinden.

Het verdriet kan ik niet wegnemen, maar samen gaan we op reis om de eigen persoonlijke weg weer te kunnen vinden. Mijn uitdaging ligt erin om mensen de kracht tot herstel van tegenspoed(veerkracht) te vergroten. In tijden van verlies schep je nieuwe herinneringen en kom je bij elkaar voor troost en bemoediging om weer volledig mee te kunnen doen in de dans van het leven.